Toerist in eigen land
Wat gaat de tijd toch ontzettend snel. Ik ben denk ik zeker wel gesetteld hier in het prachtige, zonnige, gat in de ozonlaag Nieuw-Zeeland. Afgelopen 2 weekenden lekker weggeweest.
26 oktober ben ik naar Enya gegaan, ze woont in Whangaparaoa, half uurtje bij mij vandaan. Naar het strand geweest in Orewa en op de terugweg in Silverdale gezellig een hapje gegeten. Na het eten Enya weer naar huis gebracht en gelijk haar host Family ontmoet. Het was die zaterdag de halve finale van de rugby, Nieuw-Zeeland tegen Engeland, hij begon om 21u dus wilde ik voor die tijd thuis zijn. Ik op de terugweg, ik kon kiezen om de snelweg te pakken of de 80km weg. Ik heb voor de laatste gekozen en ben toch wel erg blij dat ik daarvoor gekozen had. Ik was net 10 minuten bij Enya vandaan en ik voelde de auto een beetje trillen, maar op de heenweg reed ik daar ook en was het hetzelfde. Paar minuten later rook ik rubber, en dacht oh nee dit is niet goed. Auto aan de kant gezet en gekeken, rechtervoorwiel was helemaal plat. Hostvader opgebeld en die kwam eraan met een vriend van hem die er was. Ik was erg geschrokken en wilde er in het Nederlands met iemand over praten, mama een spraakopname gestuurd maar die reageerde niet. Dus papa gebeld, even gepraat.
Vriend van de vader heeft de band verwisseld en is teruggereden, ik zat bij de vader in de auto. Ik had die nacht erg slecht geslapen en merk dat ik er nu 4 november nog steeds wel last van heb, dat ik nog steeds wat vermoeid ben.
Op zondag 27 oktober heb ik niks gegaan. Gezin was weg dus heb ik tussen de middag nog even geslapen. Op maandag was ik vrij was het was een nationale feestdag, maar hé Max moest rijden dus wel de wekker gezet om Max aan te moedigen. En daarna begon de werkweek weer.
Op vrijdag 1 november kwam Enya voor het weekend naar mij toe. Op zaterdag 2 november hebben we de bus gepakt en zijn we naar het centrum gereden, ik had kaartjes voor de hop on/hop off bus dus dat hebben we gedaan, we moesten wachten op de man zodat de kaartjes goedgekeurd zouden worden dus zijn we eerst de Sky Tower opgegaan. Ik vond het niet echt heel erg bijzonder. Ik vind het persoonlijk ook niet echt een heel mooi gebouw. Nadat we weer beneden waren hebben we de bus gepakt en zijn we gaan touren.
Nou de wekker is gegaan, klaargemaakt en om 7.35u zijn we van huis naar de bushalte gelopen. We hadden met 3 andere Nederlandse meiden afgesproken om een auto te huren en naar de mijnen, waterval te gaan. Het was ongeveer 2 uur rijden. Onwijs mooi was het. Een hele gezellige groep.
Iedereen had de bikini mee of aan en we zijn met z’n allen het water in gegaan. Enya en ik hadden de bikini al aan en de rest was zich aan het omkleden. Enya was het water al in en zei nu jij nog. Ik het water in. Ging op een steen staat, de steen zag er niet glad uit, maar nee. Echt weer een actie voor mij. Ik val vol met mijn rechterbeen op een andere steen. Eerste wat ik die is kijken naar mijn knie. Enya zag het en zei tegen mij, zat die witte plek op je been er al. En ja hoor ik heb me weer eens bezeerd. Het water was erg koud dus kon wel gelijk koelen.
Nadat iedereen klaar was hebben we ons weer omgekleed en zijn we weer terug gelopen. Op een gegeven moment moesten we over een hangbrug om natuurlijk naar de overkant te komen. Het is dat het moest maar anders was ik wel omgelopen. Nog even een groepsfoto gemaakt op de brug en rustig weer naar de auto gelopen. We hadden hier niet echt een waterval gezien, maar 4 minuten verderop was wel een waterval. Het was niet ver lopen. Daar ook weer de nodige foto’s gemaakt.
De auto weer teruggebracht en de dag afgesloten met een pizza.
KiteKite Waterfall & Piha Beach
Het was een mooie route om te lopen naar de waterval, de fysio zou trots op me geweest zijn!
Eenmaal aangekomen bij de waterval zijn er natuurlijk veel foto’s gemaakt, onderweg natuurlijk ook. Nu had ik echt de tijd om de camera van mama goed uit te proberen! Thanks mam dat ik hem mag gebruiken!
Nadat we bij de waterval geweest zijn, zijn we naar Piha beach gegaan. Het staat bekend om het zwarte zand en de redelijk woeste golven.
Op de terugweg nog even naar Albany Mall geweest, bij 2 winkels gekeken en lekker naar huis gegaan. Het was een supermooie trip, en ook goed op het juiste moment gepland. Ik had het aan het begin van de dag wel wat zwaar, maar veel denken aan huis, maar tijdens de trip en na de trip ben ik thuis helemaal vergeten!
Natuurlijk thuis lekker jaloers gemaakt met de foto’s!
En jullie ook hopelijk!
Hoe ziet mijn werkweek eruit?
Het is nu 22 oktober dus ik zit al 12 dagen bij het gezin! En wat heb ik het naar mijn zin. Ik wilde eerst van elke week een blog maken, maar ik dacht nee dat moet ik niet doen, dat ga ik vergeten en ik doe nu ook nog niet veel tripjes dus zullen de blogs praktisch hetzelfde zijn, maar ik dacht laat ik dan in deze blog vertellen hoe mijn werkweek eruitziet.
Ik begin op maandag om 7:15u, de wekker gaat om 7:05u ik kleed me snel om en ga naar het gezin, Kristill vertrekt om 7:15u en Tim is vaak voor die tijd al weg. Meestal heeft Andy (de oudste) al gegeten en vaak Noah (de jongste) ook. Ik lees ze een boekje voor en geef rond 7:45u aan tegen Andy dat het tijd is om zich aan te kleden en klaar te maken voor school, dat betekent uniform aan, sokken aan (vergeet hij altijd), tandenpoetsen, en zijn bed netjes opmaken. In die tijd kleed ik Noah aan, dan is er nog tijd om even te spelen want om, 8:25u gaan we naar beneden om schoenen aan te trekken en de auto in de stappen om naar school te gaan. Het is 5 minuten met de auto en 25 minuten lopen, maar dat doe ik me nu nog niet aan, de heuvels op en af lopen met een kinderwagen, mabye later. School begint om 9:00u maar als je er iets voor 9u bent kan je net zo goed lopen want dan moet je bij wijze van spreken de auto 500 meter verderop neerzetten omdat alles vol is. We zijn meestal rond 8:35u bij school, laat Andy de tas ophangen, de spullen in de bak doen en zijn naam opschrijven, wens hem veel plezier op school en ga met Noah naar de auto. Op maandag gaan we in de ochtend lekker thuis spelen. Op dinsdag is er 15 minuten verderop een gym voor kleine kinderen, Noah vindt het geweldig. Op woensdag ben ik vrij. Op donderdag is er muziek in de bibliotheek en op vrijdag is er zang en dans in een kerkje in Browns Bay. Ik zorg ervoor dat ik voor 11:00u weer thuis ben. Geef Noah een kleine snack, vaak is het zijn laatste beetje ontbijt en breng hem naar bed. In die tijd dat hij slaapt ga ik mijn kamer opruimen als het nodig is, ruim ik het speelgoed op waar de kids mee gespeeld hebben en ga ik lekker Netflix of Videoland kijken.
Vaak moet ik Noah wakker maken, dat doe ik dan rond 14:15u, maar soms wordt hij voor die tijd wakker. Geef hem wat te drinken en springen weer in de auto om Andy van school op te halen. School gaat om 15:00u uit, maar hier hetzelfde verhaal als in de ochtend. We wachten meestal in de auto totdat het bijna tijd is en lopen dan rustig naar het lokaal van Andy. Als hij er is gaan we weer naar huis. Spelen thuis wat, soms begin ik, als ze bezig zijn met spelen met de voorbereidingen van het avondeten. Rond 16:15-16:30u gaan beide kids tegelijkertijd in bad. Tijdens het badderen ga ik meestal stofzuigen. Andy doet alles zelf, Noah doe ik. Na het badderen spelen ze nog even en rond 17:00-17:15u gaan de kids samen eten. Na het eten ruim ik af en dan weer hetzelfde verhaal de kids gaan rustig spelen en ik maar het eten voor de Kristill, Tim en mezelf klaar. Rond 18:30u komt Kristill thuis en zit mijn werkdag erop. Dan gaat het over naar Family time. De ouders brengen de kids naar bed en gaan samen een hapje eten en bespreken tijdens het eten hoe de dag voor iedereen is gegaan. We ruimen gezamenlijk af, de ene keer blijf ik nog boven en kijken we wat sport en de andere keer ga ik naar mijn kamer en ga ik of een serie kijken of lekker kletsen met het thuisfront.
Op woensdag en in het weekend ben ik grotendeels vrij. Mocht ik een keer een tripje willen doen van 3 dagen kan ik het aangeven bij Kristill, en dan verandert ze het op haar werk, dat ze op woensdag gaat werken in plaats van een maandag of een vrijdag.
Vlucht Bangkok - Auckland + 2 dagen Oriëntatie
Laatste deel van de vlucht is eindelijk aangebroken, 6 uur wachten alleen op het vliegveld is toch wel erg saai. Alles verliep soepel, zat uiteindelijk 18:30u lokale tijd (13:30u NL-tijd) in het vliegtuig. En 45 minuten later zaten we in de lucht. Tijdens het opstijgen was het aan het flitsen en hard aan het regenen. Het is nu lokale tijd 05:49 en het regent nog steeds. Voor zover ik me kan herinneren heeft het tot nu toe de hele vlucht geregend. Ik heb deze vlucht tot nu toe meer geslapen dan de vorige vlucht, door het regen en het gesnurk van de medepassagiers niet te horen heb ik de hele vlucht de afspeellijst van mijn uitzwaaifeestje geluisterd, alleen maar Nederlandse muziek, was soms wel lastig om niet mee te zingen om mee te gaan met links rechts van Snollebollekes. Weer mooi aan mijn Engels gewerkt door de film Finding Nemo te kijken, met alleen Engelse soundtrack, geen ondertiteling in het Nederlands of het Engels. Tijdens de film paar keer gestopt wanneer ik het niet meer meekreeg, omdat m’n ogen dichtvielen. In de tijd dat ik geen zin had in Nemo heb ik m’n laptop erbij gepakt en toch maar weer begonnen aan 13 Reasons Why. Dat wel met Nederlandse ondertiteling. Vanaf nu 05:57, wordt er aangegeven dat het nog 2 uur en 26 minuten duurt voordat we eindelijk bij mijn eindbestemming zijn. Ik begin het nu wel helemaal zat te worden. Ik zit nu ook met mijn rechterknie aan het gangpad, dus regelmatig voet naast de stoel zodat die niet in 90 graden zit maar er zitten natuurlijk aardig wat mensen in het vliegtuig die niet opletten en ik gebruik maar 7 centimeter van het pad, maar met hun voet en knie toch tegen mijn knie aankomen. Ik denk dan toch liever dat ik aan het raam zit, dan kan ik mijn knie dan niet helemaal strekken, maar dat doe ik nu ook niet, maar dan kan je ook lekker naar buiten kijken en foto’s maken. In het vorige vliegtuig van Frankfurt naar Bangkok zat er op het vliegtuig een cameraatje waardoor je beeld had, maar helaas in dit vliegtuig niet, had me wel mooi geleken met al het regen en de lichtflitsen.
Toen ik bij de gate zat om te wachten op het boarden nog even geappt met het thuisfront, ik heb het zelf toch maar afgekapt, de tranen kwamen weer in mijn ogen en vooral de gedachte Manon waarom ben je zo achterlijk om naar de andere kant van de wereld te gaan. Het jaar is opzich geen probleem, ik heb alleen nog steeds niet het besef dat ik echt een jaar wegblijf maar daar kom ik vanzelf wel achter. Maar het is vooral naar de andere kant van de wereld, als ik als Au-Pair naar Noorwegen of Frankrijk was gedaan is de stap dat mensen op bezoek vele male groter dan nu. Maar het is wat het is, ik ga er een toptijd van maken.
De tijd had ik niet opgeschreven, maar ik denk dat ik rond 13:00u NZ-tijd, (2:00 NL-tijd) in het hotel was. Ingecheckt, en lekker naar de kamer, de receptioniste vertelde me dat er al een andere au pair was met wie ik de kamer deelde. Ik kwam binnen, en ik was alleen, ik keek rond en ik zag een Rabobank reader liggen, Yeah een Nederlandse!! Ik liep terug om te kijken of ik iemand kon vinden en ik liep een meid tegemoet. Ik liep haar achterna, en tada, het was de meid met wie ik een kamer deelde. Ze sprak me aan in het Engels en ik zei Hallo terug. Het was erg gezellig, lekker kletsen in de eigen taal. En wat blijkt haar Au-Pair gezin is 20 minuten rijden met de auto. In de avond met andere Au-Pairs gegeten in het restaurant, naja iedereen nam wat te eten, ik had wat patat maar mijn maag vond het niet fijn. Op tijd naar bed gegaan want morgen zou het erg zwaar worden, de eerste dag van de oriëntatie.
De wekker ging voor mij om 07:50, omgekleed en samen met Enya naar de ontbijtzaal, lekker ontbeten en klaargemaakt voor de eerste oriëntatiedag. Het was een vermoeide dag, veel informatie, waar het nou precies over ging, ik heb geen idee meer. Hebben het over de bank gehad hoe en wat we moeten regelen. Dat is het enigste wat ik onthouden heb voor nu een week later, OEPSS! Om 15:00 waren we klaar en gingen we terug naar de kamer, liggen gelegen en gekletst. En vooral niet proberen in slaap te vallen. Om 19:00 konden we pas dineren, weer lekker buffet. Er was een ongemakkelijke sfeer aan tafel, de groep met Duitse au-pairs zaten bij elkaar en Enya en ik zaten aan de andere kant van de tafel met de 2 Fransen en de Deen. Het was bij ons wel gezellig want we wisten waar iedereen het over had want we praatten gewoon Engels, naast mij praatten ze alleen maar Duits dus dat was wel jammer. We zijn denk ik om 20:00 naar de kamer teruggegaan, ik wilde eerst nog even douche maar ik zag m’n bed en ben ik slaap gevallen.
We waren beide vroeg wakker dus weer lekker gekletst en bedacht waar we het vandaag tijdens de oriëntatie over zouden hebben. Het was de laatste dag in het hotel dus omdat we vroeg wakker waren hadden we genoeg tijd om rustig de koffer weer in te pakken. Waar was papa als je hem nodig hebt. Nee grapje het lukte prima zelf, ben benieuwd hoe dat over een jaar gaat hahaha. We hadden in de ochtend tijdens de oriëntatie een gastspreker, iemand van St. John’s, van de ambulance. Het was een interessante ochtend, we hadden kinder-EHBO, dus tijdens de les hadden we gelijk toetsing, ik was opzich wel zenuwachtig want alles wat je moest doen en zeggen was in het Engels, maar het was niet zo lastig. We moesten het als groep doen en de gastspreker keek rond en zo werd je beoordeeld. In de middag hadden we autotheorie, het was ook zeker interessant. Om 15:00 was ook die les klaar en het laatste half uurtje hadden we het over Studenttrips. Om 15:30 waren we klaar. De au pair die in het gezin zat zou me op komen halen. Ik vond het in het begin wel een beetje ongemakkelijk, maar zij was vooral in gesprek dus kon ik lekker luisteren. En jeetje wat is het druk in Auckland. Om 16:45 waren we in het gezin en ik denk dat de ouders rond 17:30 ook thuis waren. Ik werd superfijn ontvangen en ze toonde super veel interesse in mij. We aten mijn lievelingseten, Pasta Pesto, na het eten ben ik vrij snel naar bed gegaan. Het was een zware dag en ik was erg moe. Ik had het weekend om bij te komen want op maandag begint dan het echte leven.
Mocht je je nog niet aangemeld hebben voor het up-to-date blijven van mijn blog vergeet je dan niet aan te melden hier links!
Tot de volgende keer in mijn volgende blog,
Liefs Manon (de Kiwi)
Laatste week + vlucht tot aan Bangkok
De laatste week.
Waarbij de tijd in het begin langzaam ging, zijn de laatste 2 weken voor vertrek onwijs snel gegaan.
Laatste 2 weken bezig geweest, samen met mama en papa de voorbereidingen gedaan voor het afscheidsfeestje, de laatste versieringen gehaald en daarbij gelijk de kadotjes voor mijn host Family. Boodschappen gedaan voor het feestje en natuurlijk nog naar de fysio, wat gelukkig in Nieuw-Zeeland niet meer hoeft, happy me! ?
Afgelopen week was druk en emotioneel, koffer inpakken, naja inpakken, kleren aan papa gegeven zodat papa het goed economisch in kon pakken. Het ene moment voelde ik me opgewekt en had ik onwijs veel zin in het avontuur en op het andere moment dacht ik bij mezelf Manon waarom ga je een jaar weg van iedereen, maar zodra ik met Manon (Nederlandse Au Pair die al in Auckland zit) of Emmalie (Nederlandse Au Pair die in Sydney zit) aan het praten was over hun laatste week en hoe tof ze het hebben aan de andere kant van de wereld voelde ik me alweer wat beter. Ik heb de afgelopen week ongelofelijk veel leuke dingen gedaan, maar tegelijkertijd ook afscheid genomen van veel mensen. Een heel dubbel gevoel!
Zaterdag 5 oktober uitzwaaifeestje gehad! Supergezellig gehad en lieve kadotjes gekregen. Van papa en mama heb ik strandhanddoek gekregen met van iedereen een tekstje erop. Toen papa aan me vroeg of ik wilde komen kwamen de tranen al in mijn ogen.
En dan is het eindelijk zover, 7 oktober is aangebroken! De dag! Waar ik een jaar voor bezig ben geweest gaat nu dus echt gebeuren. Het grootste avontuur in mijn leven gaat starten. Om 14:15u zijn papa, mama, broertje, zus, oma en vriendinnetje vertrokken naar Schiphol. De rit ging soepel waren er ruim om tijd. Ik moest 2 uur voor vertrek aanwezig, ik zou om 18:30u vliegen dus moest ik om 16:30u aanwezig zijn. Nadat we de auto hadden geparkeerd zijn we rustig naar vertrekhal 1 gelopen. Ingecheckt en nog met z’n allen wat drinken. En ja dan is het tijd om afscheid te nemen! Het was geen pretje om ze in Nederland achter te laten. Het is nog maar één dag geleden maar als ik er nu aan denk springen de tranen weer in m’n ogen. 18:20u zat ik in het vliegtuig, 18:49 vertrok ik, 19:36u was ik geland in Frankfurt, omdat ik maar één uur overstap had werden ik en 5 anderen met een busje naar het vliegtuig gebracht, anders hadden we het nooit gered. 20:40u zat ik in het vliegtuig, en 21:16u stegen we weer op. Een vlucht van 10 uur en 50 minuten. Ik denk dat ik misschien 1 of 2 uurtjes geslapen heb, ik kon mijn draai niet vinden, als ik mijn ogen dichtdeed zag ik het afscheid van Schiphol weer opnieuw, en ja hoor hier zijn de tranen weer. Nu ik dit aan het typen ben moet ik nog 49 minuten vliegen en dan ben ik in Bangkok. Nog 487 kilometer te gaan. Om 12:33 Lokale tijd, (07:33 Nederlandse tijd) geland, gelijk naar de security, en wie vergeet de jas? Ja hoor Manon weer! Maar gelukkig hij lag er nog. Moest gelijk aan de woorden van Jolan denken, rustig aan, rustig aan. Zo even ergens een broodje eten en hopen dat ik nog even wat kan slapen. En dan vlieg ik 18:55 Lokale tijd (13:55 Nederlandse tijd) naar eindbestemming Auckland!
Tot snel bij de volgende blog!
Als je je nog niet aangemeld hebt, vergeet dat niet te doen, zodat je op de hoogte blijft van mijn avontuur.
Liefs, Manon
Welkom op mijn Reislog!
Hallo en welkom op mijn reislog!
Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.
Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.
Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!
Leuk dat je met me meereist!
Groetjes,
Manon